Portale Hejted na Facebooku - nowa moda wśród młodych internautów.

Zapraszamy do lektury ciekawego artykułu Agnieszki Pertkiewicz na portalu naszemiasto.pl . Artykuł można przeczytać tu . W artykule tym Agnieszka Pertkiewicz zwraca uwagę, że nową modą wśród młodzieży stało się tworzenie serwisów hejted.

Świat poruszony jest teraz tragedią

Zapraszam do lektury felietonu Mateusza Sierpowskiego ucznia Elektronicznych Zakładów Naukowych.
    Mijałem dziś osiedlowy kiosk (jeden z niewielu, który ostatkiem sił walczy z pobliskim marketem). Cały wręcz wykrzykiwał informacje o mordzie dokonanym we Francji. „Świat poruszony tragedią na terenie Paryża.”; „Grupka uzbrojonych ekstremistów islamskich wdarła się do siedziby francuskiego pisma satyrycznego „Charlie Hebdo”, mordując 12 osób.”. Malutki budyneczek stojący na granicy chodnika wykrzykiwał wręcz podobne hasła. Podobno do tak niegodziwego kroku terrorystów popchnęła działalność tygodnika, ukazującego w karykaturalny sposób postacie związane ze światem islamskim. Niezwykle często pojawiały się tam prześmiewcze rysunki Mahometa bądź muzułmanów. Po powrocie do domu prześledziłem szybko całą twórczość tego magazynu. Parodiował on również religię chrześcijańską, judaistyczną czy chociażby skrajną prawicę. Prawdziwe wydało mi się stwierdzenie, że treści pojawiające się na jego łamach były niespotykanie kiepską satyrą, przedstawianą niejednokrotnie w niesmaczny sposób. No, ale co zrobić? Mamy wolność słowa, prawda? W podobnych przypadkach pojawia się jednak pytanie, jak długo taką wolność można tolerować?
    Zgłaszam wiele facebookowych komentarzy do usunięcia przez moderatora. Przyznaję się do tego otwarcie i bez choćby odrobiny zażenowania. Denerwuje mnie, kiedy grupa chłopczyków, których łyse głowy często odbijają więcej światła niż dają zapalone przez nich race na Marszu Niepodległości, próbuje skrzywdzić osobę posiadającą inne od nich samych poglądy lub chociażby prezencję osobistą. Ich wypowiedzi są tak pełne nienawiści i całkowitego braku tolerancji, że jedynym racjonalnym sposobem wyjaśnienia ich rozgoryczenia są problemy z własną osobowością. Wkurza mnie mowa nienawiści, która dyskryminuje ludzi ze względu na cechy niemożliwe lub niezwykle trudne do zmiany. Może od teraz, drogie kucyki, zaczniemy pluć również w twarze niebieskookich? Wszystko, co narusza czyjąkolwiek wolność, powinno zostać przynajmniej usankcjonowane. To bowiem podstawowa granica wolności – jest nią wolność drugiego człowieka. Przedstawienia papieża jako zielonego ze złości człowieka, nakazującego biskupowi robienie kina na poziomie Polańskiego w kwestii pedofilii w Kościele nie uważam za przewinienie, z które „Charlie Hebdo” powinno zostać jakkolwiek ukarane ze strony państwa. Podobnie rzecz się ma z rysunkiem islamskiego ekstremisty, próbującego zamordować niewiernego, którym, w jego mniemaniu, jest sam Mahomet czy papieża trzymającego nad głową prezerwatywę i wypowiadającym słowa:
 „Oto ciało moje”. W moich oczach jest to odpychająca twórczość, która mnie samego nie bawi. Nie czuję jednak również oburzenia. Twórczynie i twórcy nie ukazali wyznawców i wyznawczyń tych religii jako osób mniej wartościowych od nich samych. Zaprezentowali jedynie własną krytykę nieakceptowanych przez niego skrajnych ruchów lub postaci, których hipokryzja przekracza wszelkie dopuszczalne granice. Krytykę, do której każdy ma prawo. Krytykę, która nie jest opierającą się na nienawiści, nieuargumentowaną obelgą. Krytykę, której ograniczenie cofnie nas do czasów, o których tak bardzo wszyscy pragną zapomnieć – łamiącego prawa człowieka na każdym kroku okresu komunizmu w Polsce. Krytykę, za którą twórcą i twórczyniom przyszło zapłacić życiem w mieście, w którym po raz pierwszy wykrzyczane zostało hasło Liberté-Égalité-Fraternité.
   Czyli co? Mamy tolerować całkowity brak poczucia smaku, często głupotę, denne spostrzeżenia i niedojrzałe wyśmiewanie wszystkiego, co ktoś uważa w tym świecie za zło konieczne? Oczywiście, że tak! Tak długo, dopóki nie naruszy to granic naszej wolności, które w niektórych przypadkach są zdecydowanie za ciasne.

Jarosław Kuźniar straszy Internautów

Jarosław Kuźniar jest jednym z najbardziej wyczulonych na swoim punkcie dziennikarzy. Jakiś czas temu postanowił osobiście rozprawić się z osobami, które regularnie wysyłają mu wiadomości z obelgami. Publikował prywatne dane "hejterów". Sam jednak nie widzi nic złego w krytykowaniu innych. Okazuje się, że wciąż nie odpuszcza. Upodobał sobie straszenie hejterów sugerując im, że prywatne wiadomości zostaną przekazane ich pracodawcom.

Memy czyli broń na hejt

Memy z wielu serwisów internetowy takich jak demotywatory.pl oraz fabrykamemow.pl stały się bronią nie tylko przeciwko hejtowi, ale także hejterom mając na celu ich wyśmianie.

Obiekty hejtu w internecie część 2

Nie znam osoby, która nie zna serii gier produkcji ea sports pod nazwą FIFA. Błędy w tej serii są tak częste, że już nikogo nie dziwią. Błędy te dotyczą dziwnej mechaniki zderzeń zawodników, pracy sędziów, działania serwerów ea sports i tak dalej. Poniższe filmiki udowadniają, że tej gry nie da się nie hejtować.

Obiekty hejtu w internecie

Polscy piłkarze a szczególnie ci grający w ekstraklasie stali się jednym z głównych tematów hejtu. Czy są ku temu powody sami się przekonajcie oto kilka filmików ukazujących postawę zawodników w ekstraklasie. Po obejrzeniu ty filmików warto sobie postawić pytanie czy polscy piłkarze są warci swoich pieniędzy.

Co młodzi sądzą o hejcie część 9

Zapraszamy do lektury następnego tekstu z cyklu wypowiedzi na temat hejterstwa. Dzisiaj opinia Lecha Sulkowskiego, ucznia Elektronicznych Zakładów Naukowych.

Wszechobecny wszędzie hejt jest bolączką XXI wieku. Jego istnienie jest jednak tak dalekie, jak daleko sięga rozum człowieka. Kiedyś hejt był traktowany tylko jako krytyka. Dziś jest to bardzo popularna forma przekazu (wśród młodzieży), która zmieniła swoje znaczenie wielokrotnie. Aktualnie młodzież uważa, że nie należy odstawać od trendów, dlatego jest to tak popularne. Niestety, każdy interpretuje to po swojemu. Z czasem z krytyki hejt stał się oburzeniem wobec własnej osoby. Młodzi ludzie hejtują wszystko, co im się nie podoba. Może być to spowodowane prawdziwą krytyką, niechęcią do danej rzeczy, czynności czy osoby, a nawet zazdrością. Niektórzy hejtują, ponieważ chcą być bardziej popularni. Inni, ponieważ lubią to robić. Jeszcze inni chcą patrzeć jak świat staje w płomieniach.

Słowniczek antydyskryminacyjny

• ableism (ang.)- słowo oznaczające uprzedzenia i dyskryminację wobec osób (niepełno)sprawnych
  
• ageism (ang.) - uprzedzenia, stereotypy i praktyki dyskryminacyjne skierowane do danej osoby ze względu na jej wiek. Dyskryminacja ze względu na wiek oznacza nierówne, gorsze traktowanie osoby - w porównaniu do innych osób - tylko i wyłącznie ze wzgledu na jej wiek. Z dyskryminacją wiekową mogą spotkać się osoby w każdym wieku, także młode - jednak problem ten w sposób szczególny dotyka osoby starsze.
  
• antysemityzm można zdefiniować jako "wrogość w stosunku do Żydów jako grupy religijnej lub mniejszościowej, której często towarzyszy społeczna, ekonomiczna i polityczna dyskryminacja". Antysemityzm jest nadal obecny, nawet jeżeli nie jest głoszony otwarcie. Grupy przekonane o własnej wyższości bezczeszczą żydowskie cmentarze; związki grup neonazistowskich, często złożone z ludzi młodych, otwarcie wykrzykują swój antysemityzm, a w Internecie istnieje wiele stron i literatury głoszących propagandę nazistowską. Także w oficjalnym życiu politycznym i społecznym możemy się spotkać z tysiącami przejawów otwartego antysemityzmu.
  
• apartheid - segregacja rasowa (łac. oddzielenie) - sformalizowana i zinstytucjonalizowana dyskryminacja oparta na kryterium rasy, której cechą charakterystyczną jest oddzielenie jednej rasy od drugiej. Separacja może mieć charakter geograficzny, ale zazwyczaj była stosowana poprzez świadczenie usług za pomocą oddzielnych instytucji, jak szkoły czy transport publiczny. Politykę apartheidu wdrażano w nazistowskich Niemczech, Republice Południowej Afryki, Stanach Zjednoczonych Więcej w Encyklopedii WIKIPEDIA: http://pl.wikipedia.org/wiki/Segregacja_rasowa Więcej w encyklopedii: http://www.africanaencyclopedia.com/apartheid/apartheid.html
  
• empowerment(ang.) - upełnomocnienie, uwłasnowolnienie, upodmiotowienie. Istnieje wiele sposobów rozumienia pojęcia empowerment, a także wiele sposobów jego stosowania. Pojęcie to używane jest w naukach społecznych (np. przeciwdziałanie dyskryminacji, praca socjalna, psychiatria) i w zarządzaniu. Pojęcie upełnomocnienia (empowermentu) jest ściśle związane z feminizmem i pedagogiką emancypacyjną. Empowerment (upełnomocnienie) jest zarówno procesem jak i stanem/rezultatem. Oznacza zmianę na poziomie indywidualnym i strukturalnym.W rozumieniu socjologicznym empowerment odnosi się przede wszystkim do członków/kiń grup dyskryminowanych, mniejszościowych i marginalizowanych, które są/zostały wykluczone z procesów podejmowania decyzji, możliwości wpływu, posiadania szeroko rozumianej władzy (na poziomie osobistym, rodziny, społeczności, państwa i in.). Celem działań upełnomocniających jest osiągnięcie stanu, w którym ludzie u/odzyskują indywidualną i kolektywną (zbiorową) kontrolę nad własnym życiem, miejscem, postulatami, interesami, przestrzenią, prawami, językiem jakim opisywana jest rzeczywistość, w tym także oni/one itd. Dzięki upełnomocnieniu ludzie są zdolni do definiowania i działania, mają poczucie sprawczości/wpływu. Upełnomocnienie to także metoda, dzięki której można przywrócić lub uwydatnić siłę i władzę osób, które zostały jej pozbawione, lub też systemowo ograniczono możliwości jej używania i wyrażania (jak to ma miejsce w przypadku kobiet, osób należących do mniejszości narodowych i etnicznych, osób nie-białych, nie-pełnosprawnych, osób nieidentyfukujących się jako heteroseksualne i in.). Strukturalny wymiar działań upełnomocniających odnosi się do ujawniania struktur społecznych oraz barier i relacji wpływów, które podtrzymują zróżnicowanie i niesprawiedliwości/opresję.Dla procesu upełnomocnienia ważne są takie elementy, jak: poczucie posiadania kompetencji i zdolności, posiadanie możliwości decydowania o sobie, poczucie sprawczości, i możliwości wywierania wpływu, poczucie znaczenia/uznawania za wartościowe tego co się robi i kim się jest oraz poczucie zaufania do siebie i wiary w siebie. Przy czym, jeśli mówimy o procesie upełnomocniania to mamy na myśli zarówno subiektywne poczucie jak i realne możliwości. Bywa, że mimo posiadanych faktycznie zdolności i kompetencji ludzie nie mają poczucia posiadania ich i nie sięgają po nie, albo też nie są one uznawane i/lub wykorzystywane. I odwrotnie - stosunkowo wysokie poczucie sprawczości, jeśli ogranicza się do przestrzeni prywatnej nie stanowi jeszcze o osiąganiu upełnomocnienia.W modelu treningu upełnomocniającego osoby uczestniczące identyfikują i mierzą się z opresją nie tylko na poziomie osobistym i kulturowym, ale również instytucjonalnym. Celem treningu upełnomocniającego jest wyposażenie osób, które doświadczają przemocy, dyskryminacji i opresji w narzędzia (wiedzę i umiejętności) rozpoznawania i stawiania czoła wszelkim ich formom funkcjonującym na interpersonalnym, kulturowym i systemowym poziomie. Trening taki służy temu, by osoby biorące w nim udział były w stanie, najlepiej jako grupa, skutecznie zwalczać przemoc, dyskryminację i opresję a co jest z tym związane - wprowadzić zmiany w swojej sytuacji. Trening wpływa zarówno na rozwój indywidualny (np. samookreślenie, zidentyfikowanie różnych elementów tożsamości - nie jesteśmy tacy sami/e nawet w obrębie tej jednej grupy, np. nie jesteśmy tylko lesbijkami; wzmocnienie poczucia własnej wartości, zbudowanie wiedzy o historii grupy własnej), jak i odnosi się do rewizji norm społecznych oraz doprowadzenia do przemian instytucjonalnych (rozpoznanie i wybór strategii działania, możliwych koalicji, poznanie prawa i/lub praktyki jego stosowania oraz możliwości jego zmiany).
  
• gender - płeć społeczno-kulturowa. Dotyczy cech nabytych a nie biologicznych (ang. sex); jest zespołem atrybutów, postaw, ról społecznych i zachowań, przypisywanych mężczyźnie lub kobiecie przez szeroko rozumianą kulturę.
  
• gender mainstreaming - włączanie problematyki płci do głównego nurtu polityki. Oznacza systematyczne śledzenie obecności kwestii równościowych w procesie planowania i realizacji wszystkich decyzji Wspólnot Europejskich oraz podczas oceny ich efektów. Wszystkie proponowane zmiany prawne, programy i decyzje Unii Europejskiej, nawet w odległych od kwestii równości dziedzinach, muszą być weryfikowane pod względem tego, czy zapewniają równy dostęp, a nawet więcej - równy udział obu płci. Dokumenty wspólnotowe określają gender mainstreaming w następujący sposób: "włączenie wymiaru równości kobiet i mężczyzn ma na celu zapewnienie, by otwarcie i aktywnie brano pod uwagę - podczas programowania, wdrażania, monitorowania i ewaluacji wszystkich działań i programów o charakterze ogólnym - wpływ tych ostatnich na sytuację kobiet i mężczyzn. Pod pojęciem tym kryje się również dodatkowe opracowanie, wdrożenie, monitorowanie i ewaluacja działań i szczegółowych programów, których celem jest promowanie równości, po to, by obie płcie mogły w nich uczestniczyć i odnieść z nich korzyści".
  
• heteroseksizm - termin odnosi się do świadomie lub nieświadomie przyjmowanego założenia, że heteroseksualność jest jedyną "normalną" postacią związków uczuciowych i seksualnych między ludźmi. Zdaniem wielu autorek feministycznych instytucja i ideologia związków heteroseksualnych jest fundamentem patriarchatu. Wyrazem heteroseksizmu jest np. tłumienie, represjonowanie i negowanie istnienia zachowań homoseksualnych, a także przekonanie, że wszyscy są lub być powinni heteroseksualni. Heteroseksizm opiera się na fałszywym przekonaniu o wyższości schematu: domunijący mężczyzna - bierna kobieta. (na podstawie Słownika teorii feminizmu, Maggie Humm)
  
• homofobia - niechęć lub nienawiść do ludzi o orientacji homoseksualnej, do gejów i lesbijek lub ich stylu życia, kultury lub generalnie, niechęć do ludzi o innej niż heteroseksualna orientacji seksualnej. W wielu częściach świata osoby o odmiennej orientacji seksualnej (innej od większości) są obiektem dyskryminacji przybierającej rozmaite formy, od obelg do morderstwa (patrz: mowa nienawiści i zbrodnie nienawiści). W wielu krajach homoseksualizm nadal jest przestępstwem, a w niektórych podlega karze śmierci. W Europie, choć poczyniono już pewne kroki w kierunku zmian prawnych, wielu ludzi nadal postrzega homoseksualizm jako chorobę, zaburzenie psychiczne lub zachowanie nienaturalne
  
• islamofobia - w dosłownym tego słowa znaczeniu strach przed Islamem, Muzułmanami i wszystkim co się z nimi wiąże; uprzedzenie lub dyskryminacja wobec Muzułmanów/ek powodowana strachem lub negatywnymi przekonaniami i stereotypami. Pogląd, według którego Muzułmanie są ekstremistami jest negatywnym stereotypem, który prowadzi do społecznego wykluczenia. Islamofobia może przybrać formę rasizmu np. kiedy podróżujący, posiadający muzułmańskie nazwisko są bardziej szczegółowo kontrolowani na granicy przez pracowników Straży Granicznej.
  
• klasizm – uprzedzenia lub dyskryminacja związana z przynależnością do klasy/warstwy społeczno – ekonomicznej np.: uznawanie osób uczęszczających do prywatnych szkół za elitę a osób uczęszczających do publicznych szkół za gorzej wykształcone; hołdowanie przekonaniu o tym, że jakiś związek małżeński jest mezaliansem (małżeństwem między osobami pochodzącymi z różnych warstw/klas społecznych) i przekonanie że to jest „niestosowne”.
  
• ksenofobia - (słowo pochodzi od greckich słów xenos - dziwny, obcy oraz phobos - strach lub awersja) oxfordzki słownik języka angielskiego definiuje ksenofobię jako "patologiczny strach przed cudzoziemcami lub obcymi krajami". Innymi słowy, oznacza awersję do innych, "obcych" i cudzoziemców. Ksenofobia jest odczuciem lub percepcją opartą na społecznych konstrukcjach i ideach, a nie na racjonalnych przesłankach czy obiektywnych faktach. Ksenofobiczne postrzeganie świata redukuje złożone zjawiska społeczne i kulturowe do uproszczonych, czarno-białych scenariuszy. Najdrastyczniejszym przejawem ksenofobii jest eksterminacja (ludobójstwo Żydów, Cyganów (Romów i Sinti), homoseksualistów, ludobójstwo na Bałkanach i w Ruandzie, eksterminację Aborygenów itd.). Inne to wygnanie, przesiedlenie.
  
• mizogynia- nienawiść do kobiet
  
• mowa nienawiści - "... to nowo ukuty polski odpowiednik anglojęzycznego terminu hate speech, powszechnie przyjętego zwłaszcza w kręgu takich instytucji, jak Index on Censorship, Amnesty International, Komitety Helsińskie, Centrum Wiesenthalla, European Commission against Racism and Intolerance czy Anti-Defamation League, zajmujących się m.in. monitorowaniem i zwalczaniem przejawów rasizmu, ksenofobii, antysemityzmu, nienawiści rasowej, religijnej i etnicznej. Wspomniane instytucje międzynarodowe nie operują precyzyjną definicją mowy nienawiści. W myśl definicji, którą tu proponujemy, pojęcie to obejmuje wypowiedzi (ustne i pisemne) i przedstawienia ikoniczne lżące, oskarżające, wyszydzające i poniżające grupy i jednostki z powodów po części przynajmniej od nich niezależnych - takich jak przynależność rasowa, etniczna i religijna, a także płeć, preferencje seksualne, kalectwo czy przynależność do "naturalnej" grupy społecznej, jak mieszkańcy pewnego terytorium, reprezentanci określonego zawodu, mówiący określonym językiem itp. Nasza robocza propozycja jest próbą uogólnienia praktyki przyjętej przez wspomniane instytucje walczące z rasizmem i ksenofobią, opartej na intuicyjnym rozumieniu zjawiska" (więcej: Raport Otwartej Rzeczpospolitej "Mowa nienawiści...": http://or.org.pl/monitoring3.htm) Opinia prawna Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Prawnej na temat mowy nienawiści
  
• niepełnosprawność - długotrwała obniżona sprawność fizyczna, umysłowa, intelektualna lub sensoryczna, która w interakcji z różnymi barierami może ograniczać pełne i efektywne uczestnictwo w życiu społecznym na równych zasadach z innymi obywatelami (Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych) - Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wprowadza następujące pojęcia niepełnosprawności, uwzględniając stan zdrowia człowieka: niesprawność (impairment) - każda utrata sprawności lub nieprawidłowość w budowie czy funkcjonowaniu organizmu pod względem psychologicznym, psychofizycznym lub anatomicznym; niepełnosprawność (disability) - każde ograniczenie bądź niemożność (wynikające z niesprawności) prowadzenia aktywnego życia w sposób lub zakresie uznawanym za typowe dla człowieka.
  
• orientacja psychoseksualna - pociąg seksualny, emocjonalny, romantyczny, lub uczuciowy do innej osoby. Odróżnia się go od innych komponentów seksualności, jak płeć biologiczna, kulturowa tożsamość płci i płeć społeczna. Orientacja seksualna opisana jest na continuum, które przebiega od wyłącznej homoseksualności do wyłącznej heteroseksualności. Orientacja seksualna to coś innego niż zachowanie seksualne, ponieważ odnosi się do uczuć i koncepcji samego siebie.
  
• przymusowa heteroseksualność - założenie, że kobiety mają „naturalny”, wrodzony pociąg emocjonalny i seksualny do mężczyzn, a mężczyźni do kobiet; postrzeganie heteroseksualności jako normy w relacjach między ludźmi. Przymusowa heteroseksualność zawiera w sobie idealizację heteroseksualnej orientacji, relacji i związków. Instytucjonalizacja heteroseksualności w naszych społeczeństwach legitymizuje nierówności między osobami hetero i nie-heteroseksualnymi, a także między kobietami i mężczyznami. W systemie przymusowej heteroseksualności mężczyźni mają władzę kontrolowania kobiecej seksualności, pracy, urodzeń, wychowania dzieci, swobody poruszania się, bezpieczeństwa, kreatywności i dostępu do wiedzy. Integralnym elementem przymusowej heteroseksualności jest prawna i społeczna dyskryminacja osób homoseksualnych, niewidzialność gejów i lesbijek i/lub nietolerowanie ich istnienia.
  
• patriarchat - " (...) polityczno - kulturowy system panowania i podporządkowania w kształcie piramidy (...) ustrukturyzowany wg płci, rasy, klasy, przynależności religijnej i kulturowej i według innych historycznych form panowania." (definicja patriarchatu Elizabeth Schusster Fiorenzy - teolożki feministycznej). "Kultura patriarchalna to kultura dominacji, która nie szanuje różnic związanych z rasą, wiekiem, płcią, orientacją seksualną, zdolnościami, preferencjami, lecz stale wykorzystuje te różnice, by odczłowieczać i eksploatować innych. Przemoc jest podstawowym elementem kultury patriarchalnej i służy wymuszaniu posłuszeństwa oraz utrzymaniu dominacji. Przemoc w stosunku do kobiet, ze strony mężów czy partnerów, jest formą kontrolowania i podporządkowania, znajdująca w społeczeństwie patriarchalnym szeroką akceptację."(za: Anna Lipowska - Teutsch, Wychować, wyleczyć, wyzwolić; PARPA, Warszawa 1998) Zobacz też np.: http://www.niniwa2.cad.pl/feminizm.htm
  
• rasizm - jedna z definicji przyjmuje, że rasizm jest świadomym lub nieświadomym przekonaniem (lub wręcz ideologią) o wrodzonej wyższości jednej rasy nad drugą. W konsekwencji rasa "wyższa" może występować z pozycji siły i dominować rasę, którą uważana jest za "niższą". Z definicji tej wynika, że rasizm wpływa zarówno na poglądy jaki i zachowanie jednostek i grup. Problem polega jednak na tym, że rasizm zakłada istnienie różnych "ras". Ostatnimi laty przekonano się jednak, że rasa jest swoistą społecznie uwarunkowaną konstrukcją i nie da się ludzi klasyfikować w inny sposób jak tylko jako "istoty ludzkie". Powstaje więc paradoks istnienia rasizmu bez istnienia rasy.
  
• romofobia - dyskryminacja i niechęć w stosunku do Romów. Romowie (błędnie nazywani Cyganami, łącznie z Sinti) zawsze byli postrzegani przez innych Europejczyków jako "inni". Zawsze poddawani byli przymusowej asymilacji - w niektórych krajach używanie języka romskiego było zabronione, a dzieci były siłą zabierane od rodziców. W wielu krajach Romowie byli niewolnikami. Romowie nigdy nie mieli swojego państwa i nigdy nie prowadzili wojen przeciw innym narodom. Porajmos to zagłada europejskich Romów i Sinti przez niemieckich nazistów i ich sojuszników w latach 1933 - 1945. Różne źródła różnie oceniają liczbę ofiar - od 500 000 do 2 000 000. W wyniku Porajmos, Romowie w Europie stracili 70% przedwojennej populacji. Do dziś Romowie są wykluczani i dyskryminowani - w dostępie do edukacji (czasem dzieci romskie od razu umieszcza się w szkołach dla "upośledzonych intelektualnie"), opieki społecznej itd. W wielu krajach Romowie padają ofiarą działań brutalnych grup (także faszystowskich i rasistowskich), których ataki niekiedy kończyły się morderstwem.
  
• seksizm - negatywne, wrogie przekonania i postawy wobec jakiejś osoby, żywienie do niej uprzedzeń i dyskryminowanie jej z powodu płci - w kulturze patriarchalnej odnosi się najczęściej kobiet
  
• zagrożenie stereotypem - sytuacja, w której negatywne oczekiwania dotyczące zdolności i możliwości (wynikające ze stereotypowych wyobrażeń na temat zdolności danej grupy w konkretnej dziedzinie) wywołują u osoby napiętnowanej obawę, że może wypaść słabo i potwierdzić niekorzystny stereotyp. Ów niepokój prowadzi często, paradoksalnie, do pogorszenia wyników i potwierdzenia słuszności stereotypu. "Zagrożenie stereotypem oraz niekorzystne skutki stereotypizacji, uprzedzeń i dyskryminacji mogą zatem wywierać destrukcyjny wpływ na poziom wykonywania zadań, możliwości i pojęcie Ja członków/członkiń grup, które są obiektem negatywnych stereotypów"
  
• zbrodnie nienawiści (ang. - hate crimes) - prześladowania, akty fizycznej przemocy, pobicia, gwałty i zabójstwa ze względu na rasę, wyznanie, narodowość, orientację seksualną, pochodzenie, płeć, niepełnosprawność i in. Więcej: Zbrodnie nienawiści w prawie polskim. Opracowanie Anna Szul - Szywała;

Co to są przestępstwa z nienawiści?

Termin przestępstw z nienawiści (ang. hate crimes) odnosi się do takich czynów, gdy  sprawca motywowany jest w ich popełnieniu pewnymi cechami ofiary przestępstwa, przynależnością ofiary do danej grupy, w stosunku do której sprawca odczuwa niechęć. Przedmiotem zachowania sprawcy nie jest więc indywidualnie określona osoba, ale ta jej cecha, która charakteryzuje ofiarę jako innego, obcego, należącego do grupy wrogiej sprawcy (rzeczywiście czy też w mniemaniu sprawcy). Polskie prawo nie stworzyło osobnej regulacji prawnej dotyczącej przestępstw z nienawiści, tak jak ma to miejsce np. w Stanach Zjednoczonych. Przepisy mówiące o działaniu z nienawiści odnaleźć można więc w różnych częściach kodeksu karnego.

Podstawowym jednak aktem prawnym jest Konstytucja RP. Powołanie się na
nią jest ważne dlatego, iż w sytuacji, gdy brakuje aktów prawnych o niższej
randze, wyznacza ona ramy, w których można się poruszać. Jednoznacznie
określa, jakie zachowania są niedozwolone oraz jakie prawa podlegają ochronie
– w sensie praw człowieka.
W art. 30 Konstytucji mowa jest o ochronie godności człowieka, jako
nienaruszalnego przymiotu jednostki: Przyrodzona i niezbywalna godność
człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna,
a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.
Godność ludzka ma być chroniona przez władze publiczne.
Art. 32 Konstytucji zawiera zakaz dyskryminacji z jakiejkolwiek przyczyny:
Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania
przez władze publiczne. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym,
społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Hejter: specjalista od nienawiści.

Zapraszamy do lektury ciekawego artykułu Alicji Pawlikowskie na www.tvp.info. Artykuł można przeczytać tu . W artykule tym Alicja Pawlikowska zwraca uwagę na to, że hejterzy atakują wszystkich nieważnie, kim są ludzie hejtowani.

Wirtualna nienawiść – hejter pilnie poszukiwany.

Zapraszamy do lektury ciekawego artykułu Anny Nieświak na www.kulturoteka.tumblr.com. Artykuł można przeczytać tu . W artykule tym Anna Nieświak zwraca uwagę na to, że hejt zalewa internet.

Co młodzi sądzą o hejcie część 8

Zapraszamy do lektury cyklu wypowiedzi na temat hejterstwa. Dzisiaj wypowiedź Huberta Kotarskiego, ucznia Elektronicznych Zakładów Naukowych.

„Hejt” – konstruktywna krytyka czy dziecinna próba drażnienia

Dziś pod pojęciem hejtu kryje się wiele znaczeń, zależnych od „punktu siedzenia”. Zdarza się, że twórca pewnych treści jest tak zapatrzony w siebie, że każdą krytykę odbiera jako tzw. „hejt”. Według mnie jest to poważny błąd – nie ma dla twórców niczego lepszego jak konstruktywna krytyka. Choć nieraz krytyka ta opatrzona jest słowami motywacji w stylu „[…], kretynie!”, nie należy jej mylić z prawdziwym hejtem, w którym wyżej wymienione słowa motywacji używane są jako przecinek, a krytyka zawarta w treści takiego hejtu nie ma na celu pokazaniu hejtowanej osobie, co zrobił źle, a jedynie pokazanie braku szacunku i aprobaty dla tworzonych treści jak i samego twórcy.

Zależnie od kontekstu hejtu, wyróżniam więc dwa rodzaje hejtu. Nazwijmy je „dobrym”, w którym konstruktywna krytyka schowana jest za kilkoma wulgaryzmami; oraz „zły” niemający wyższego celu jak szkalowanie, wyśmiewanie i podniesienie ociupinkę swego ego. Ten pierwszy w pełni popieram, zaś idiotów odpowiedzialnych za drugi hejtuję.